BŁAŻOWA
Geograficznie obszar należący do Pogórza Dynowskiego o dużych walorach turystyczno-krajoznawczych. Malownicze pasma i grupy wzgórz rozdzielone dolinami rzek i strumieni. Czyste powietrze i cisza to stałe atrybuty blażowskiej przyrody. Początki osadnictwa na terenie gminy Błażowa sięgają VII w. W okresie feudalnym obszar znajdował się na pograniczu polsko-ruskim. W XIV w. (1340 r.) ziemie te przyłączył do Polski Kazimierz Wielki. W tym czasie Błażowa istniała jako wieś. Legenda głosi, że prawa miejskie otrzymała od Władysława Jagiełły, który nadał osadzie nazwę „Złotowieniec”. Pierwsza historyczna wzmianka pochodzi z 1429 r. Błażowa w okresie średniowiecza należała do rodów Kmitów, Denowskich i Rzeszowskich. W XVII w. Błażowa przeżywała liczne najazdy, a na początku XVIII w. została zniszczona przez wojska szwedzkie. Koniec XIX w. to czas, gdy w Błażowej, wykorzystując zainteresowania tkackie mieszkańców, powstaje Towarzystwo Tkackie i Szkoła Tkacka. Wielki pożar w 1907 r. hamuje rozwój gospodarczy. Nie wpływa jednak negatywnie na działalność kulturalno-oświatową. Okres międzywojenny to lata egzystencji w Błażowej ludności polskiej i żydowskiej. W czasie okupacji hitlerowskiej na terenie gminy prężnie działała AK. Po zakończeniu działań wojennych miasto przeżywało ponowny rozkwit. Powstały nowe zakłady, szpital, szkoła średnia.
Warto odwiedzić:
Kościół zabytkowy pw. św. Marcina. Świątynia z końca XIX w. Zadziwia dziś wielkością i ciekawą architekturą. Imponująca budowla utrzymana jest w stylu neogotyckim.
Dwór z ok. 1835 r. zbudowany dla Wincentego Skrzyńskiego, ówczesnego właściciela dóbr błażowskich. Reprezentuje styl klasycystyczny.
Park podworski – obecnie park miejski. Drzewostan: dęby, jesiony, lipy, graby i brzozy. Dwór i park wpisane są do rejestru zabytków. Zachęca do spacerów i odpoczynku o każdej porze roku.
Dąb szypułkowy – 200-letni pomnik przyrody o obwodzie 4,3 m. Największy okaz ze starodrzewia pozostałego po dawnym folwarku błażowskim. Dojście od strony parku ok. 200 m od dworu.
Muzeum Społeczne Ziemi Błażowskiej – powstało dzięki zaangażowaniu grupy działaczy Towarzystwa Miłośników Ziemi Błażowskiej, Gminnego Ośrodka Kultury i ks. Adolfa Kowala ówczesnego proboszcza błażowskiej parafii. Pierwsza wystawa eksponatów miała miejsce w 1992 r. w GOK. Od kilku już lat muzeum mieści się w Domu Parafialnym w Błażowej. Znajdują się w nim eksponaty związane z kulturą materialną Błażowej. Sporo miejsca zajmują w nim dokumenty związane z tkactwem, które stanowiło od wieków zajęcie mieszkańców. W od-dzielnej sali znajdują się pamiątki związane z działalnością AK na terenie Błażowszczyzny.
Cmtarz żydowskeni – przed II wojną światową miasteczko zamieszkane było przez ludność polską i żydowską. Świadczą o tym pozostałości zabudowy w centrum miasta, miejsce, gdzie znajdowała się synagoga. Na po-bliskim wzgórzu usytuowany jest żydowski cmentarz. Obecnie zobaczymy tam nieliczne nagrobki (macewy), na których wyryto pismem hebrajskim imiona zmarłych.
Bycza Góra – nad miastem góruje Bycza Góra zwana także Wielką Górą. Jest to miejsce niezwykle urokliwe, związane z legendami błażowskimi. Malowniczość krajobrazu, czyste powietrze, polanki zachęcają do spacerów po wzgórzu. Spotkamy tu dużą ilość roślin typowych dla okolic Błażowej.
Wilczak – ten kiedyś tętniący życiem przysiółek Błażowej, potem zapomniany, po kilkuletnim okresie stagnacji znowu cieszy się zainteresowaniem miejscowej ludności i przyjezdnych. Można tu spotkać liczne rośliny, drobne zwierzęta (płazy, gady, ssaki, owady, ptaki). Czyste wody małej bezimiennej rzeczki, przez niektórych zwanej Wilczakówką, ściągnęły pięć rodzin bobrów, które ścinając drzewa zmieniają krajobraz. Planowane jest zagospodarowanie terenu i wybudowanie na rzeczce zbiornika retencyjnego. Atrakcją przysiółka jest też prywatne muzeum kultury materialnej wsi podkarpackiej „Potoki” pana Augustyna Rybki. Niedaleko od niego znajduje się krzyż upamiętniający miejsce śmierci partyzantów.
Planty – znajdują się naprzeciwko Urzędu Miejskiego. Ulubione miejsce spacerów i odpoczynku, tu umieszczono tablice z informacją turystyczną.
Powierzchnia miasta – 4,24 km2.
Ludność – 2 147.
